✍️ Մարտական Եղբայրություն միաբանության անդամ Նորայր Արշակյանը գրում է․

Արցախյան շարժումը չի ստեղծվել ամբիոնից հայտարարվելով, այն ազգի դիմադրելու որոշումն է ու կամքի արտահայտումը հայրենիքում ապրել, այն սեփականը զոհելով ազատագրել և ինքնիշխան լինել, հայ ազգի տարիներով ձևավորված ազգային-ազատագրական պայքարի մարմնավորումն ու զարթոնքն է և այն դադարեցնեու մասին մեկ անձի Խամաճիկի, հայտարարությունը ոչ այլ ինչ է քան անհեթեթություն։

Արցախյան շարժումը հայ ազգի կամքի արտահայտումն է, կամք երկաթե , որը դժվարությունների, պատերազմի միջով անցավ ու միայն ամրապնդվեց ու տվեց իր ցանկալի արդյունքը` Հաղթանակ, ու հաղթանակներ կերտած ազգին փորձում են հրամցնել Կեղծ Պարտությունն ու անզորությունը, պարտվողի գլխիկոր կարգավիճակն ու փորձեցինք չստացվեց եզրույթը։

Նոյեմբերի 9-ը ստորագրած Խամաճիկի գործունեության տրամաբանության մեջ լիովին տեղավորվում է արցախյան շարժմանը վերագրել մեր պետության չկայացումը ու ինքնիշխանության սակավությունը, ինքնիշխանություն, որը զիջվեց չհիմնավորված կերպով պատերազմը դադարեցնելով։ Արցախյան շարժումը և անկախության հռչակագիրը դարձան մեր պետականության հիմնաքարերը և թշնամին, վիճարկելով արցախյան շարժման(Պայքարելու) նշանակությունը, շարունակվող պատերազմում ձգտում է հոսահատեցնել մեզ և առաջ մղել խաղաղության օրակարգ կոչվող կեղծիքը։

Արցախյան շարժումը մարված չէ և այն չի դադարեցվի, քանի կա հայ ազգի պայքարելու որոշումն ու ձգտումը` քանի կա հայ ազգը։ Արցախի հարցը փակված չէ, քանի դեռ պատերազմը շարունակվում է , իսկ պատերազմը շարունակվում է Հայոց պետականության ու ազգի դեմ նոր երանգներով ու "քաղաքական էլիտաների" կողմից դավաճանված լինելու մեր գիտակցումով։

Արցախը թշնամուն հանձնած Խամաճիկային կառավարության և Արցախը թշնամուն հանձնելու որոշման հետ համաձայն ու նոյեմբերի 9-ի օրը ուշ լինելը քննարկող արբանյակային ընդդիմության հայտարարությունները Արցախյան շարժման դադարեցման մասին առ ոչինչ են։

Ինչը որ ձերը չէ ու ձեզանից անկախ է, չի կարող ձեր ցանկությամբ ստեղծվել կամ վերանալ։ Պայքարի գիտակցումը ձեզ տրված չէ , տրված չէ սեփական ուժերին ապավինելը օտարի առաջ ստորանալուց նախընտրելը։ Իրական առաջնորդները ծնվում են պայքարի մեջ, Արցախյան շարժումների ` ազգային- ազատագրական պայքարների մեջ և Ազգի անունից նրանք կարող են միայն խոսել ու հաղթանակը ամրագրելուց հետո շարժման նպատակները համարել կատարված ու բաղձալի խաղաղությունը նվաճած։