✍️ Մարտական Եղբայրություն միաբանության անդամ Նորայր Արշակյանը գրում է․

Մարտի 12ից հետո աշխարհում ընթացող ակտիվ քաղաքական խմորումների արդյունքում ձևավորված պայմանավորվածությունների մի մասնիկն էլ Հայաստանին է վերաբերվում, բայց ոչ թե կողմ ենք կազմում այլ կրողն ենք հանդիսանում մեր տեղը որոշել են և Խամաճիկը շտապեց վերահաստատել իր նվիրվածությունը նոյեմբերի 9-ի դավաճանությանը և պատրաստակամությունը շարունակել մեր պետականության ոչնչացումը։

Սրանց խաղաղություն ձգտումը և խաղաղությունը անվտանգության միակ երաշխիք հայտարարելը զառանցանք է , անզոր լինելը ետ չի պահում այլ ընդհակառակը` դրդում է։ Հայոց աշխարհի անվտանգության միակ երաշխավորը եղել է և կլինի Հայոց բանակը, որը կղեկավարվի ազգայնական քաղաքական էլիտայի կողմից։

Սրանց խաղաղությունը ոչ այլ ինչ է քան թշնամական պարտադրանք հրաժարվելու դիմադրությունից և ուժային գործոն դառնալու ձգտումից, սրանց խաղաղություն հետևանքը Արցախի հայաթափումն ու կորուստն էր և կլինի որպես նախատեսված ու ընթացքի մեջ գտնվող ` Հայոց պետականության կորուստը։

Ես դեմ եմ սրանց(ալիև-Խամաճիկ) խաղաղություն կոչվող կեղծիքին. Չի կարող լինել խաղաղություն, երբ թշնամին ամենաբարձր մակարդակով հայտարարում է Սյունիքը որպես արևմտյան ադրբեջան, իսկ քո պետականությունը արհեստածին ու ահաբեկչական ու ստանում Խամաճիկից պատասխան` եկեք քննարկենք։ Չի կարող լինել խաղաղություն, երբ թշնամին պահանջում է Հայաստանի ապառազմականացում, իսկ Խամաճիկը բարեփոխումների անվան տակ քննարկում է պարտադիր զինվորական ծառայությունը մեկ տարի դարձնելը։ Չի կարող լինել խաղաղություն, երբ թշնամին պահանջում է պետականության հիմքում դրված անկախության հռչակագրից հրաժարում, իսկ Խամաճիկը պատրաստվում է սահմանադրության փոփոխության։ Չի կարող լինել և չի լինելու։

ԵՒ այս վիճակը ոչ թե նրա հետևանքն է, որ հայ տղամարդն ու Հայոց բանակը թույլ են ու պարտվել են(ինչում փորձում են մեզ համոզել) այլ նրա, որ «քաղաքական վերնախավը» դավաճանել է մեզ ու այդ դավաճանությունը ամրագրել նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթով։

Պատերազմը շարունակվում է` թշնամու գործիքակազմից մեկն էլ այս խաղաղության օրակարգն է, որը իբր հաղթող կողմ փորձում են մեզ պարտադրել։ Պատերազմը շարունակվում է և մենք չենք պարտվել։